Rysunek

Pewnej nocy Kiara nie spała,i bolał ją brzuch. Natychmiast wezwano Rafikiego,a on zjawił się szybciej niż przypuszczano. Nala kazała Simbie zostać z Kiarą,a sama pobiegła po Zazu,który patrolował okolicę. Wszyscy bardzo szybko się o tym dowiedzieli,lecz lwiczce nic nie było. Simba i inni odetchnęli z ulgą. Kiara jednak miała pójść z Rafikim na jego drzewo,by z nim tam porozmawiać. Simba ufał pawianowi,więc puścił z nim Kiarę. Lwiczka nie była z tego zadowolona,bo chciała już spać. Rafiki poszedł przodem,a zmęczona lwiczka wlokła się za nim. W końcu doszli,i Rafiki kazał Kiarze poczekać. Lwiczka położyła się,ale nabrała chęci na zabawę. Skoczyła na jedną gałąź,potem na więcej. Skakała tak,aż przyszedł Rafiki. Stary pawian wystraszył lwiczkę,a ona spadła z dość wysoka. Przerażony pawian natychmiast zaniósł Kiarę na drugą stronę,bo tam miał potrzebne leki. Kiara była nieprzytomna,lecz nie trwało to długo. Królewska córka zaraz się zaraz się obudziła,a Rafiki zapomniał o swoich rysunkach. Nie chciał,aby Kiara teraz je zobaczyła. Jednak lwiczka otworzyła oczy,i od razu je zobaczyła. Rafiki gdzieś poszedł,a Kiara nawet tego nie zauważyła. Wiedziała,że stary pawian rysuje lwy,ale dlaczego narysował Kovu? Lwiczka rozpoznała wszystkich i nikt nie mógł jej wkręcić,że widziała kogo innego. W końcu koło Kiary zjawił się jej ojciec i Rafiki. Simba wziął córkę i podziękował Rafikiemu za pomoc. Pawian poszedł na inne drzewo,skąd najlepiej słyszał duchy lwów. Tym razem chciał się poradzić Mufasy,jednak on nie odpowiedział. Zaniepokojony pawian pobiegł do Nali,i opowiedział to królowej. Nala zaśmiała się i powiedziała mu,że nie ma czym się martwić. Jednak Kiara długo w nocy myślała nad tymi rysunkami. W końcu Nala to zauważyła,i obudziła Simbę. Król Lwiej Ziemi wziął córkę na polanę. Kiara wytłumaczyła o co jej chodzi. Simba wiedział,że Rafiki rysuje to nie bez powodu,ale sam tego powodu,nie znał. W końcu jednak,musiał coś jej powiedzieć. Mała lwiczka słuchała uważnie,ale Simba próbował tylko zmienić temat. Kiara szybko to zauważyła,i powtórzyła pytanie. Tym razem Simba domyślił się,że w planach Rafikiego istnieje Kovu. Powiedział to Kiarze,ale sam w to raczej nie wierzył. Kiara następnego dnia pobiegła na Złą Ziemię,gdzie widziała Kovu. Lewek ukazał się jej śpiący,koło granicy. Lwiczka chciała go obudzić,i udało jej się to. Kovu był zły,że jego koleżanka tak robi. Ale Kiara opowiedziała mu o widzianych rysunkach. Wszystko to słyszała też Zira,która nie miała zamiaru się okazać. Słuchała z ukrycia,i bardzo cicho i powoli podchodziła bliżej. W końcu jednak Kovu ją zobaczył,lecz chciał się jeszcze bawić. Kiara zdziwiła się zachowaniem lewka,bo nigdy tak się nie zachowywał. W końcu jednak oboje usłyszeli ryk. Kiara nie wiedziała,że tuż za nimi była Zira. Lwiczka okropnie się wystraszyła i chciała uciekać,jednak lwica ją zatrzymała. Gdyby nie jedna z lwic którą zawołał Kovu,Kiara by nie żyła. Zira nie wiedziała,że to Kovu kazał lwicy ją zaatakować. Po kilku uderzeniach pazurami,lwica zmarła. Kovu czuł się winny jej śmierci. A Timon i Pumba mieli odnaleźć Kiarę,która długo nie wracała. Gdy ją zobaczyli,przerazili się. Kiara miała kilka zadrapań na grzbiecie,ale o wiele więcej na pyszczku. Szybko pobiegli z nią do Simby,który nie wiedział co zrobić. W końcu Kiara jednak powiedziała co się stało. Simba i inni byli okropnie wściekli na Zirę,która prawie zabiła Kiarę. W końcu jednak nikt oprócz Rafikiego nie wiedział,o co chodziło z tym rysunkiem.