Siostra Sarabi

Evaru i Athena,mieli córkę-Sarabi. Bardzo ją kochali,i opiekowali się nią. Lecz nie tylko Sarabi. Lwiczka miała także starszą siostrę. Jej siostra nazywała się Naada. Naada była jej starszą siostrą,która była nadopiekuńcza. Pewnego dnia,Naada zauważyła Sarabi. Lwiczka bawiła się z Mufasą i Taką. Naada cieszyła się,że Sarabi ma przyjaciół,bo ona miała ich mało. Położyła się spokojnie na skale,gdzie obserwowała siostrę. Po kilku minutach Sarabi zauważyła Naadę. Pobiegła do niej z uśmiechem,chociaż przyjaciele odradzali jej tego. Naada przytuliła siostrę,i Sarabi pobiegła się bawić. Wtedy do zabawy przyłączyły się Sarafina i Zira. W komplecie nie było tylko Shizasena i Ni. Ale lwiątka nie miały zamiaru długo na nich czekać. Poszli nad wodopój,a Sarabi położyła się koło wody. Była na piasku,a woda tylko łagodnie ją oblewała. Naada zauważyła to,i bała się,że siostra mogłaby upaść i się utopić. Nadopiekuńcza Naada pobiegła tam natychmiast. Wzięła Sarabi w pysk,i poszła na Lwią Skałę. Lwiczkie było trochę wstyd przed znajomymi. Jednak oni wiedzieli,jaka jest Naada,i nie śmiali się z Sarabi. A tym bardziej Mufasa i Taka,którzy byli w niej zakochani. Naada i Sarabi wróciły na Lwią Skałę,i Naada wypuściła siostrę z pyska. Sarabi spojrzała na nią zła. Była już zdenerwowana tym,że starsza siostra ciągle ją kontroluje,i ciągle myśli,że jest w niebezpieczeństwie. Naada jednak uznawała,że dobrze robi. Chciała tylko chronić Sarabi,lecz przesadnie. Sarabi nie chciała aż takiej siostry. Po chwili na Lwiej Skale zjawił się Shizasen. Lwiątko zauważyło dwie siostry,które rozmawiały. Ale Shizasena zobaczyła tylko Naada,a Sarabi w ogóle się nie obejrzała. Jednak lwiczka zauważyła,że Naada ogląda coś,i też się obejrzała. Wtedy Shizasen już poszedł,trochę obrażony na przyjaciółkę. Rozmowę zauważyła też Athena. Athena chciała pomóc Sarabi,żeby Naada tak się nią nie opiekowała. Ale nastolatka warknęła cicho,a Athena to usłyszała. Już miała krzyknąć na córkę,gdy zobaczyła Sarabi,która wisiała bezwładnie na skale. Naada popchnęła matkę,i pobiegła ratować siostrę. Sarabi podziękowała jej,lecz Athena nie była zadowolona z tego zachowania. Po chwili lwica opuściła swoje dzieci. Sarabi pobiegła na sawannę,gdzie zobaczyła małą zebrę. Lwice były na polowaniu,i polowały właśnie na tą zebrę. Sarabi zobaczyła Naadę,która też brała udział w polowaniu. Nastoletnia lwica przestraszyła się,że dla jej małej siostry będzie to za brutalne. Ale Sarabi mówiła,że przecież będzie musiała umieć polować. Jednak nadopiekuńcza Naada nie chciała,aby stało się to teraz. Kilka lwic z rykiem rzuciło się na zebrę. Zebra z przerażającym krzykiem uciekła wśród własnej krwi. Naada wzięła siostrę w pysk i uciekła. Sarabi uznała,że Naada ostro przegina. Naada wróciła do stada,a Sarabi poszła się bawić. Po drodze spotkała ojca-Evaru,gdzie powiedziała mu o siostrze. Evaru też uznał,że Naada jako starsza siostra,powinna się nią opiekować,ale nie aż tak. Poszedł poszukać starszej córki,a Sarabi zostawił samą. Po długich poszukiwaniach,w końcu odnalazł Naadę. Lwica wysłuchała go,ale nie miała zamiaru przestać opiekować się młodszą siostrą. Uznawała to za obowiązek,jakiego nie może zlekceważyć. Po kilku minutach znów była przy Sarabi. Lwiczka podeszła do niej niespokojnie,i wyszczerzyła kły. Miała już dosyć tego,że nie może iść gdziekolwiek bez natrętnej siostry. Naada nie zdawała sobie sprawy z tego,że jej nadopiekuńczość pogarsza stosunki między nimi. Sarabi już nie przychodziła do niej z uśmiechem,i nie rzucała jej się do przytulania. Wiedziała,że gdyby tak zrobiła,to jej siostra miałaby kolejne powody do opiekuńczości,bo znów mogłoby się coś stać. Sarabi starała się unikać Naady,co lwica zauważyła bardzo szybko. W końcu nie wytrzymała tego,i poszła do Sarabi. Wtedy lwiczka zaczęła na nią krzyczeć,że nic tylko za nią łazi. Naadę tę słowa trochę poruszyły,i poczuła się trochę urażona. Ale nadal nie przestawała pilnować siostry na każdym kroku. Naada usiadła na skale,by się trochę poopalać,i poobserwować Sarabi. Zauważyła,że lwiczka jest koło kłócących się braci. Byli to Taka i Mufasa,czyli królewscy synowie. Od razu pobiegła do siostry,i zakazała jej się z nimi bawić. Cała trójka była załamana,bo Sarabi najbardziej lubiła właśnie ich. Teraz zostali jej Sarafina,Ni,Shizasen i Zira. Z nich lubiła najbardziej Sarafinę,a resztę tak średnio. Nie mogła znieść myśli,że już nigdy nie zobaczy się ze swoimi  najlepszymi przyjaciółmi. Wtedy całe stado uznało,że Naada przegięła. Wszyscy zebrali się,by omówić tą sprawę. W końcu Naada przeprosiła Sarabi,Mufasę,Takę i królewską parę-Ahadiego i Uru. Teraz już dawała swojej młodszej siostrze więcej luzu,i dlatego kontakty z nimi znów się poprawiły.