Ojciec Nali

Nala już od dawna wiedziała,że jej prawdziwym ojcem jest Skaza,ale nie chciała tego nikomu mówić. W końcu jednak,Sarafina zabroniła jej się z nim spotykać. Nikt nie rozumiał czemu,bo wcześniej tak go kochała. Mimo zakazu Sarafiny i Shizasena,Nala spotykała się z ojcem. Skaza także wiedział,że Nala jest jego córką. Bardzo chciał,aby Simba zniknął,bo inaczej lwiątka mogłyby kiedyś zostać parą,czego Skaza nie chciał. Jednak wyeliminowanie Simby nie byłoby takie proste. Podczas gdy Skaza zastanawiał się nad nowym planem,Sarafina właśnie wróciła z Nalą. Przez całą drogę lwica opowiadała córce,że jej ojcem jest Shizasen,nie Skaza. Nala wiedziała,że to przecież Shizasen ją wychowuje,ale to Skaza jest jej biologicznym ojcem. Sarafina musiała potwierdzić wersję Skazy,bo przecież była prawdziwa. Nala była zła na matkę,że ta zabrania jej widzenia się ze Skazą. Jednak pewnego dnia,był dzień ojca. Nikt nie miał z tym problemu,oprócz małej Nali. Lwiczka nie wiedziała czy dać prezent Shizasenowi czy Skazie. Zastanawiała się nad tym długo,i w końcu wybrała obu. Najpierw zrobiła prezent dla Shizasena,czyli ładny bukiecik. Większość kwiatków zabrały jej inne,złośliwe lwiątka. Lwiczka była załamana,bo zostały jej tylko 2 kwiatki. Wtedy poszła do Shizasena z pierwszym,a drugi sprytnie ukryła. Sarafina była bardzo szczęśliwa widząc to. Cieszyła się,że Nala zapomniała już o Skazie,lecz wcale tak nie było. Tak naprawdę,to koło Skazy czuła się o wiele bezpieczniej niż koło Shizasena. Skaza wiedział o tym,tak jak dużo dorosłych lwów i lwic. Jednak z drugim prezentem mogło być ciężko. Przez pośpiech Nala zapomniała gdzie schowała kwiatek. Zaniepokojona szukała pod każdym kamieniem,krzakiem,pod wszystkim. Nie udało jej się go znaleźć. Lecz poszła na łąkę,i stamtąd zerwała jeszcze kilka. Już w pełni zadowolona pobiegła do jaskini. Tam od razu zobaczyła Skazę. Zadowolona podeszła do niego. Skaza jednak nie spodziewał się jej wizyty,i nie był z tego szczęśliwy. Tym bardziej,że zobaczył kwiatka w łapce Nali.
-Szczęśliwego dnia ojca-krzyknęła z uśmiechem lwiczka
Ale Skaza wcale nie chciało się radować. Był bardzo zły,że Nala akurat teraz zawraca mu głowę. Z kwaśną miną odwrócił się od niej i odszedł. Lwiczka rozpłakała się,i przygniotła kwiatek. Nikt tego nie widział,i nikt nie zareagował. Wszyscy byli zajęci czym innym,tylko Nala była smutna. W końcu spotkała Kulę,której wszystko opowiedziała. Nie powiedziała jednak,że Skaza jest jej ojcem. Kula nie wiedziała o co chodziło,ale i tak starała się pocieszyć przyjaciółkę. Jednak nic jej nie pomogło. A Skaza zaczął myśleć o tym,co zrobił. Myślał,czy jednak nie przesadził,i czy nie potraktował źle Nali. Coś mówiło mu,że powinien ją  przeprosić. Jednak lew nie umiał się przełamać. Nala nadal o tym myślała,i cały czas płakała. W końcu spojrzała na cmentarzysko słoni,i postanowiła dać się zabić. Lwiczka biegła prosto do wygłodniałych hien,które tylko na to czekały. Gdy już prawie weszła na cmentarzysko,zatrzymał ją Skaza. Nala nie wiedziała co o tym pomyśleć. Zbliżała się noc,więc lew wziął córkę na łąkę. Tam położył się,a Nala weszła mu na grzbiet. Często robiła to z Shizasenem i Sarafiną,ale ze Skazą było jej o wiele lepiej. Przesiedzieli tam całą noc,a Nala już wiedziała,że Skazie na niej zależy,i że to on,jest jej prawdziwym tatą.