Kiara i Kopa

Kopa i Kiara

Pewnej nocy urodziła się Kiara, a wraz z nią Kopa. Kopa  został pierwszy pokazany. Potem Kiara. I tak rośli. Raz Kiara poszła na łąkę. Z Kopą. Ale siadły na niej motylki. Kopa zobaczył to pobiegł do siostry.
Kopa : Ha ha ha!!! Motyle na tobie usiadły!!! Ale jesteś śmieszna siostro!!!!! I to jak!! Ha ha ha ha !!!!
Kiara : Kopa!! Koniec!!!!!!!! Mam dość tej łąki!!!!!!! Chodźmy!!!! I ja już tu nie wracam!!! Głupie motyle!!

Kiara w motylkach.

I poszli. Ale tym razem koło lwiej skały. Kopa zobaczył walkę małych lewków.
Kopa : O, walka! Idę do was! Czekajcie chwilkę!!!
Kiara : Ja też idę!! Stop! Proszę zaczekać!! Jeszcze ja!!! Co to?!
Kopa : To walka!! Nie dla lwic! Tylko dla lwów!! Idź stąd!!!!!! To nie dla ciebie!! Nie rozumiesz!?!!!! Ach!
Kiara : A czemu nie mogę!!!!!!!!????? Mogę chyba tylko patrzeć. Nawet tego mi nie wolno!!!!!!!!!!!?????
Kopa : Nie!!!! Musisz mieć grzywkę! A ty jej nie masz! Jesteś lwicą! Zrozum to!! Walki to nie twój styl!
Kiara wzięła ogon na głowę. Już mam!!!! Mogę teraz? Proszę. Dobrze? No Kopa!

Kiara chce być chłopakiem.

Kopa : W walce spadnie ci! A poza tym. Musisz walczyć jeśli tam jesteś. A to się skończyło! I poszli. Po co idziemy do taty? Dopytywała się Kiara. Ale Kopa powiedział Simbie o zagrywce Kiary.
Simba : Kiara. Nie musisz być lwem. Lwice też mają zalety. Macie dużo uczucia. A lwy nie tak dużo.
Kiara : Ale jakie zalety? Nie mogę walczyć! A  ja chce z Kopą!
Simba : Więc o to to zamieszanie. Ty możesz występować w walkach lwic. A ja wiem gdzie teraz są! I zaprowadził Kiarę do walk lwic. Ale ona nie chciała już walczyć. Walki lwów były zabawą. A walki lwic, były niemiłe. Więc Kiara nie chciała walczyć. Kopa też już nie walczył.